İnsanlık uğruna bir yudum yaşam: Konstandinos Erik Scurfield – Yazı Dizisi 1

Umudun Peşinden Giden Heval Kemal 27 Yaşında 

Rojava’da yaşamını yitiren ilk İngiliz devrimci-YPG’li Konstandinos Erik Scurfield’ın insanlık için adadığı yaşamını araştırdık. DAİŞ çetelerine karşı direnişte, İngiliz vatandaşı YPG savaşçısı Konstandinos Erik Scurfield Rojava’nın Til Berak kentinde 2 Mart 2015’te DAIŞ çeteleri ile savaşırken yaşamını yitirmişti. YPG saflarında Daişe karşı onurlu bir mücadele veren Kostas Scurfield geçtiğimiz hafta 27 yaşına girdi. Bu genç devrimcinin yaşamı ile ilgili ailesiyle yaptığımız görüşmeyi sizler için 4 sayılık bir yazı dizisi şeklinde düzenledik.

Erem Kansoy

Yaşamı boyunca fedakarlıkları, samimi dostlukları ve özgüveni ile ön plana çıkan Kostas Erik Scurfield (Heval Kemal), attığı her adımda ve yaşamını ortaya koyduğu insanlık mücadelesi ile ailesinin gurur kaynağı.

Heval Kemal’ın şehid olması ile İngiliz basını başta olmak üzere batılı basın İngiliz YPG’linin ölümüne büyük yer verirken, Vasiliki ve Chris çifti evinin kapılarını Telgraf’a açtı. Bir çok gence yaşantısıyla örnek olacak Kostas’ın bilinmeyen yönleri ile ölümünün ardından annesinin ‘Kostas Olive Tree’ (Kosta Zeytin Ağacı) vakfı ve çalışmaları hakkında da bilgi aldık.

Heval Kemal kod adlı Konstandinos Erik Scurfield’ın inişli çıkışlı hayatı, ailesi ve çocukluğu, çevresi ile yaşantısına dair bilinmeyen bir çok önemli kesiti annesi Vasiliki Scurfield ve babası Chris Scurfield ile konuştuk. Ayrıca Rojava’da DAİŞ çetelerine karşı yürütülen bir çok operasyonda da Heval Kemal ile birlikte mücadele veren İngiliz YPG’li savaşçı Macer Gifford’da arkadaşı ile ilgili özel detayları okuyucularımız ile paylaştı.

Konstandinos Erik Scurfield (Heval kemal)’in anne ve babasını da yakından tanıyarak kendi çocuklarını ve Kürt mücadelesine uluslararası desteği ile İngiltere’den bir ailenin bakışını, kendilerinden dinledik.

Vasiliki Scurfield

Kısaca Scurfield ailesini tanıyalım

Vasiliki (Kostas’ın Annesi): “Adım Vasiliki Scurfield, Ocak 1966’da, Afrika’nın Zimbabwe ülkesinde doğdum. Yunan vatandaşıyım, İngiltere’de yaşam sürdürüyorum. Benim babam Yunan, annem İngiliz. Ben 1986 yılında İngiltere’ye 21 yaşlarında iken Arkeoloji üzerine üniversite okumaya gelmiştim. Eşim Chris ile oğlumuz Kosta’nın doğduğu yıl olan 1989’da evlenmiştik. Kosta’nın doğum günü 22 Eylül 1989.”

Chris (Kostas’ın Babası): “Ben Chris Scurfield, İngiliz vatandaşıyım, Yorkshire bölgesinde doğdum ve yaşantımı hep burada lokal olarak sürdürdüm. Vasiliki ile üniversite öncesinde tanışmıştık, eğitimi tamamlamadan evlenmiştik. O dönemler işsizlik ve ekonomik sıkıntılardan dolayı Vasiliki ile üniversite okumaya karar vermiştik, Kosta ve kız kardeşi de bizimleydi. Üniversite için Nottingham’a taşınmıştık. Vasiliki Arkeoloji klasikleri bense Arkeoloji üzerine okumuştum. Okulumuzu tamamladığımızda Kosta 2 buçuk yaşında idi. Kız kardeşi George üniversiteye başladığımızda 6 aylık ve David’de üniversiteyi bitirdiğimizde 6 aylıktı.”

Üniversitenin ardından hayata atılan ve geçim mücadelesi veren aile, bir çok zorluk aşarak 3 çocuklarını yetiştirmeye koyulur.

Vasiliki: “Bizim için o dönemlerde yaşam oldukça zordu, Arkeoloji üzerine okuduğumuz için bu alanda iş bulmak çok zordu. Kosta 5-6 yaşlarında iken hala biz okul okuyorduk, biz üniversiteyi 1996 yılında bitirdik. O zamanlarda Arkeolojide sadece geçici işler bulmak mümkündü, kalıcı bir iş bulmak çok zordu. Özellikle çocuklu bir kadınsanız neredeyse imkansızdı, çünkü bir yerlere gidip çadırlarda yaşayarak kazı yapmanız mümkün değil. Bu sebepten dolayı Chris her zaman uzakta çalışıyordu ve sürekli gidip geliyordu. Ayrıca Arkeolojide büyük paralarda kazanmanız mümkün olmadığı için bizim için en zor şey işimiz gereği ülkenin bir çok yerine gidip oralarda sürekli kısa süreliğine yaşamlar inşa etmek zorunluluğuydu. Chris, Nottingham’daki işinin ardından Lancester’de iş bulmuştu ve oraya taşınmıştık, ardından Weakfield.

Kostandinos Eric Scurfield

Yaşantımızda yer değiştirme hiç eksik olmadı. Chris’in kendi işletmesini yine ayni alanda açması ile artık nerede yaşadığımız önemli değildi. Nottingham’a dönmüştük ve bende O dönemler çocuklara İngilizce öğretmek üzere eğitim almıştım.”

Ailenin uzun yıllar İngiltere’nin çeşitli bölgelerinde yaşaması hayatın zorluklarını ikiye katlasa da olumlu yönleri de vardı. Çocukları İngiltere’de çeşitli bölgelerdeki kültürü almış, geniş bir çevre edinmiş ve aile toplum içerisinde sevgi-saygınlığı ile de yer edinmişti.

Chris: “Yaşantımızda bir dönem sürekli yer değiştirmemizin olumsuz olduğu kadar olumlu yönleri de vardı. Çocuklarımız farklı çevreler edinme imkanı buldu. Bunun pozitif yansımalarını zaten hayatlarında sergilediler.”

Vasiliki: “Çocuklarımız eğitimleri süresince bir çok okul değiştirdi, gençlik yıllarınızda biliyorsunuz arkadaşlarınız sizin için çok önemli oluyor, fakat oğlumuz Kosta için gençlik yıllarında bu çok önemli değildi. Kendisi özgür doğmuştu ve çocukluğunda, gençliğinde de kimseye veya arkadaş grubuna bağlı olmadan hareket edebiliyordu. Kosta hiçbir zaman insanlara uyum sağlama konusunda veya ortama ayak uydurma konusunda kendi üzerinde bir baskı hissetmedi. Aslında çocuklarımız her yerde arkadaş sahibi olunabileceğini öğrenmişlerdi. Hiçbir yerde bir adaptasyon sorunu yaşamamıştık.

Kosta nereye gittiysek her bölgede popüler olmayı başarmıştı. Okul yıllarında Nottingham’da iken burada Kürt arkadaş çevresi edinmişti. Kosta’nın okulu küçük bir okuldu fakat bölgenin en iyi okuluydu çünkü bölgede bulunan üniversitedeki öğretim görevlilerinin ailelerinin çocuklarının gittiği bir okuldu, burada birçok Kürt arkadaş edinmişti. Bununla beraber bölgedeki üniversite sayesinde Kosta daha çocuk yaşındayken bir çok farklı kültürden insanla tanışıp arkadaşlık kurma fırsatı yakalamıştı. Bu imkan aslında çocuklarımızın açık görüşlü yetişmesine de yardım etti.

Kosta eğitimi süresince koleje de gitmişti, fakat kolej eğitiminden memnun kalmamış ve A Level testlerini başarıyla bitirip koleji terk etmişti. Oğlumuz kolej eğitiminden vazgeçip o dönemler çok meraklı olduğu Sirk göstericiliği eğitimine gitmişti. Bu sadece 3 aylık bir kurstu, fakat Kosta bunu çok sevmişti, 2005 yılındaydı. Kosta her zaman çocukluğundan beri bir aktör olmayı istiyordu.”

Şehirden şehre göçen 3 çocuklu ailenin en büyük oğlu Kosta yaşantısını hep bağımsız yürütüyor ve ailesine de psikolojik destek oluyordu, Kosta’nın hayali bir aktör olmaktı.

Chris: “Kostas gerçekten iyi bir aktör olmak istiyordu, bu hayalinde vardı ve bunun için kendini hazırlıyordu. Sirk eğitiminin ardından, biz O’nu bir tiyatro okuluna yazdırmıştık, burada eğitim alırken bir kaç tiyatro oyununda kısa sürede sahne almayı başarmıştı. Daha 17 yaşlarında iken, bulunduğu bir kaç oyun içerisinde konuşma bölümleri olmasa da arka planda ek oyuncu olarak, Kostas kısa sürede yer edinmeyi başarmıştı. Kostas Okula geri dönerek yine Drama üzerine A Level testlerini başarıyla tamamlamıştı.”

Vasiliki: “Kostas aktörlük konusunda çok inatçıydı ve gerçekten bu alanda da çok iyiydi kendini kanıtlamıştı. Biz ona ailesi olarak bu konuda destek oluyorduk. Kostas’ın ayrıca doğaya karşıda bir aşkı vardı, evimizin arka bahçesinde her zaman Kostas’ın yetiştirdiği bir şeyler vardı, kuşları besliyordu tavuklara bakıyordu… Daha küçük yaşına rağmen sorumluluk alması ve bahçe ile hayvanlarla ilgilenmesi bizi çok sevindiriyordu ayrıca kendisinde ne kadar çalışkan olduğunu gösteriyordu. Kosta bahçede bir şeyler yetiştirmeyi doğayla iç içe olmayı çok seviyordu. Ayrıca hayvan bakıcılığından da büyük zevk alıyordu.”

Chris: “Biz Kostas’a doğayla ilgili sadece bazı tavsiyelerde bulunuyorduk, yumurta toplamak için kendisi çaba göstermiş ve öğrenmişti, arka bahçeden sürekli bir şeyler ekip biçiyordu ve bunu yaparken ben ona öğretmiyordum kendisi zevkle keşfediyor ve üretiyordu. Kosta daha sonraları bir arkadaşı ile şehir dışında küçük bir bahçe kiralamıştı ve burada çeşitli sebzeler yetiştiriyordu. Buraya yılda sadece 15 Pound ödeyerek bir çok tavuk, ördek ve sebzeleri bu küçük bahçeye sığdırmıştı.”

-Devam Edecek-